ش - فضای آموزشی
میانگین رتبه ها
اولویت بندی
مقدار خی دو
df
sig
گویه د-۱
۹۴/۲
سوم
گویه ش-۳
۳۴/۲
اول
۲
۲۵/۹
۰۱۰/۰
گویه ش-۱
۹۷/۱
دوم
گویه د-۲
۵۰/۲
چهارم
گویه ش-۲
۶۹/۱
سوم
نتایج آزمون فریدمن در مورد اولویت‌بندی گویه‌های مربوط به مؤلفه اهداف برنامه درسی آموزش مهارتهای زندگی از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت نشان می‌دهد که تناسب اهداف با نیازهای دانش‌آموزان، با میانگین رتبه ۹۷/۲ در اولویت اول؛ تناسب اهداف با نیازهای جامعه، با میانگین رتبه ۶۳/۲ در اولویت دوم؛ تناسب اهداف با نیازهای دانش‌آموزان در جامعه آینده با میانگین رتبه ۵۳/۲ در اولویت سوم و تناسب اهداف با تغییرات اساسی (اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی) جامعه، با میانگین رتبه ۸۸/۱ در اولویت چهارم و آخر معنی‌دار است.
همانطور که در ستون میانگین رتبه گویه‌های مربوط به مؤلفه مواد آموزشی برنامه درسی مهارتهای زندگی دیده می‌شود، اولویت معنی‌داری اول به انتخاب مواد آموزشی متناسب با علایق دانش‌آموزان با میانگین رتبه ۴۱/۲، دوم به تسهیل یادگیری مفاهیم درس مهارتهای زندگی با بهره گرفتن از مواد آموزشی گروهی (فیلم، پوستر، اسلاید و…) با میانگین رتبۀ ۸۱/۱، سوم به تسهیل یادگیری مفاهیم درس مهارتهای زندگی با بهره گرفتن از مواد آموزشی انفرادی (برگه‌های تمرین، مواد کمکی، کتاب درسی و…) با میانگین رتبۀ ۷۸/۱، اختصاص دارد.
اولویت‌بندی گویه‌های مؤلفه مربوط به محتوای برنامه درسی مهارتهای زندگی از سوی متخصصان تعلیم و تربیت به این صورت است که در اولویت اول تناسب محتوای برنامه درسی با توانایی‌های یادگیری دانش‌آموزان و وجود ارتباط منطقی (همگرایی) بین محتوای ارائه شده در برنامه درسی مهارتهای زندگی هر دو با میانگین رتبۀ ۱۶/۵، دوم تناسب محتوای برنامه آموزش مهارتهای زندگی با نیازها و رغبت‌های دانش‌آموزان با رتبه متوسط ۹۷/۴، سوم تسهیل یادگیری سایر دروس از طریق محتوای برنامه آموزش مهارتهای زندگی با میانگین رتبه ۶۶/۴، چهارم تناسب محتوای برنامه درسی مهارتهای زندگی با مسائل (مشکلات) جامعه با رتبه متوسط ۵۰/۴، پنجم تناسب محتوای برنامه آموزش مهارتهای زندگی با زندگی واقعی دانش‌آموزان با میانگین رتبۀ ۴۱/۴، ششم تناسب محتوای برنامه درسی مهارتهای زندگی با فرهنگ جامعه (آداب و رسوم و ارزشهای اجتماعی) با رتبه متوسط ۱۶/۴، و هفتم تناسب محتوای برنامه آموزش مهارتهای زندگی با پیشرفتهای علمی و تکنولوژیکی در سطح جامعه جهانی با کمترین میانگین رتبۀ ۰۰/۳، معنی‌دار است.
همانطور که در ستون میانگین رتبه‌های گویه‌های مربوط به مؤلفه فعالیتهای یادگیری مهارتهای زندگی از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت مشخص است اولویت اول معنی‌داری به انتخاب فعالیتهای یادگیری براساس آمادگی (عقلی، جسمی، اجتماعی و عاطفی) دانش‌آموزان و شرکت فعال دانش‌آموزان در انتخاب فعالیتهای یادگیری هر دو با میانگین رتبه ۲۵/۳، دوم به تناسب فعالیتهای یادگیری با معلومات و تجارب فعلی دانش‌آموزان با میانگین رتبۀ ۰۶/۳، سوم به قرار دادن فرصت لازم در اختیار دانش‌آموزان برای تمرین مهارتهای زندگی از طریق انتخاب مناسب فعالیتهای یادگیری با میانگین رتبه ۹۴/۲، و چهارم به تناسب فعالیتهای یادگیری با نیازها و علایق دانش‌آموزان با کمترین میانگین رتبه ۵۰/۲ اختصاص دارد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
اولویت‌بندی گویه‌های مربوط به مؤلفه راهبردهای تدریس مهارتهای زندگی بدین صورت است که اولویت اول معناداری به فراهم آوردن فرصتهایی برای دانش‌آموزان جهت تجربه عملی مهارتهای زندگی از طریق انتخاب روش های تدریس مناسب با میانگین رتبۀ ۸۸/۲، دوم به سازگاری روش‌های تدریس با علایق (خواسته‌ها و ادراکات) دانش‌آموزان با میانگین رتبه ۸۴/۲، سوم به درگیر نمودن دانش‌آموزان در فرایند یادگیری از طریق بکارگیری روش های تدریس فعال با میانگین رتبۀ ۶۶/۲، و اولویت آخر و چهارم به ارائه آزادی عمل بیشتر به دانش‌آموزان برای یادگیری مفاهیم درس مهارتهای زندگی از طریق انتخاب روش های تدریس مناسب با کمترین میانگین رتبۀ ۶۳/۱ اختصاص یافته است.
در رابطه با گویه‌های مربوط به مؤلفه ارزشیابی در برنامۀ آموزش مهارتهای زندگی، اولویت اول معنی‌داری به ارزشیابی در برنامه براساس مشارکت و همکاری معلم و دانش‌آموزان با میانگین رتبۀ ۲۸/۲، دوم به اهمیت بالای ارزیابی فرایند یادگیری دانش‌آموزان نسبت به ارزیابی محصول نهایی در برنامه آموزش مهارتهای زندگی با میانگین رتبۀ ۰۶/۲، و اولویت آخر و سوم به مفید واقع شدن خود ارزیابی دانش‌آموزان در برنامه درسی مهارتهای زندگی با کمترین میانگین رتبه ۶۶/۱، اختصاص یافته است.
همانطور که در ستون میانگین رتبه‌های گویه‌های مربوط به مؤلفه گروه‌بندی در برنامه آموزش مهارتهای زندگی از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت مشخص است، اولویت اول معنی‌داری به استفاده از فعالیتهای گروهی برای یادگیری مفاهیم درس مهارتهای زندگی با میانگین رتبه ۹۷/۴، دوم به مفید واقع شدن کار در گروه های کوچک (۴ تا ۶ نفر) برای دانش‌آموزان با میانگین رتبه ۹۱/۴، سوم به گروه‌بندی آموزشی بر مبنای علایق مشترک دانش‌آموزان - و نه تشخیص معلم از توانایی‌های آنان- با میانگین رتبه ۶۳/۳، چهارم به مفید واقع شدن کار در گروه های بزرگ (۸ تا ۱۰ نفر) برای دانش‌آموزان با میانگین رتبۀ ۲۸/۳، پنجم به انتخاب اعضای گروه براساس یک ویژگی مشترک با میانگین رتبه ۲۲/۲، و اولویت آخر و ششم به انتخاب اعضای گروه به صورت تصادفی با کمترین میانگین رتبه ۰۰/۲ اختصاص دارد.
در مورد مؤلفه مربوط به زمان برنامه درسی مهارتهای زندگی نیز اولویت‌بندی گویه‌های این مؤلفه از سوی متخصصان تعلیم و تربیت بدین صورت است که در اولویت اول تمرکز معلم به مفاهیم اصلی درس مهارتهای زندگی از طریق مدیریت زمان جلسات با میانگین رتبۀ ۴۴/۳، دوم کفایت زمان جلسات برای تدریس بهتر مفاهیم درس مهارتهای زندگی با میانگین رتبه ۳۱/۲، سوم کفایت زمان جلسات برای ارزیابی بهتر از آموخته‌های دانش‌آموزان در کلاس مهارتهای زندگی با میانگین رتبه ۲۲/۲، و چهارم کفایت زمان جلسات برای یادگیری مفاهیم درس مهارتهای زندگی با کمترین میانگین رتبۀ ۰۳/۲ معنی‌دار است.
اولویت‌بندی گویه‌های مربوط به مؤلفه فضای آموزشی برنامه درسی مهارتهای زندگی بدین صورت است که اولویت اول معناداری به مفید واقع شدن فضاهای آموزشی خارج از مدرسه برای یادگیری مفاهیم برنامه درسی مهارتهای زندگی با میانگین رتبه ۳۴/۲، دوم به تأثیر کیفیت فضای آموزشی مدرسه در یادگیری مفاهیم درس مهارتهای زندگی با میانگین رتبۀ ۹۷/۱ و اولیت آخر و سوم به تأثیر کمیت فضای آموزشی مدرسه در یادگیری مفاهیم برنامه درسی مهارت های زندگی با میانگین رتبه ۶۹/۱ اختصاص یافته است.
جدول ۴- ج-۲- نتایج آزمون فریدمن در مورد اولویت بندی عناصر برنامه درسی مهارتهای زندگی به تفکیک اهمیت گویه های هر مؤلفه از دید معلمان
الفـ اهداف مهارتهای زندگی
میانگین رتبه ها
اولویت بندی
مقدار خی دو
df
